ZAPISKI BIEŻĄCE....MOŻNA JUŻ ZALICZYĆ DO WSPOMNIEŃ.

I. SZPITAL, BADANIA, WYNIKI...

Wracam do ciebie mój pamiętniczku...jak z dalekiej podróży. Działo się w moim realnym życiu a działo! Przez cały poprzedni tydzień czułam się jak na karuzeli a dokładniej jak na huśtawce: raz góra a raz dół! Dół, to choroba syna - dziwne objawy, z których lekarz nie mógł nic wywnioskować - po wstępnych badaniach doszedł do wniosku, że syn musi iść do szpitala na badania szczegółowe....i dał skierowanie! Zanim go do szpitala przyjęli, to upłynął tydzień...brak łóżek a na korytarzu pacjent nie może leżeć. Po pierwszych kwalifikacyjnych badaniach położyli go na oddziale infekcyjnym, podejrzewając boleriozę. Syn był bardzo osłabiony po prawie czterech tygodniach gorączkowania, schudł niemożliwie, więc i obawa była o innego rodzaju chorobę, co mnie normalnie dobiło. Kiedy przez tydzień leżenia na oddziale, porobiono mu wszystkie badania, łącznie z tomografią komputerową, EKG i bardzo dokładnym USG - syn odżył, wszystkie wyniki były prawidłowe! Jak się okazało miał prawdopodobnie nie wyleczoną grypę, z przepracowania osłabienie organizmu i załamanie po wyczytaniu w necie, że te objawy są charakterystyczne dla "tego chodzącego tyłem". Powiedziałam - nigdy więcej nie wyczytuj o chorobach w necie, bo każdą z opisu chorobę, można sobie dopasować, a tym wykończysz siebie i swoich bliskich! Z tej radości, że wszystko się dobrze skończyło, upiekłam na przywitanie mojego dziecka takie oto gofry, oczywiście z bitą śmietaną i konfiturą z wiśni (mojej roboty)! Przepis na gofry (chrupiące zresztą) dostałam od mojej "córci" blogowej MARZYNI - dzięki Ci kochanie!




UROCZYSTOŚCI PODNIOSŁE I DONIOSŁE.....MÓJ DYPLOM!

Karuzeli ciąg dalszy - huśtawka w górę, to spotkania na różnego rodzaju uroczystościach. Oj, obfitował ten miniony tydzień w ciekawe i niezapomniane wydarzenia. Nie chcę się rozpisywać na okoliczność otwarcia naszego Osiedlowego Klubu, spotkania w Urzędzie Miasta z okazji wręczenia nagrody za działalność dobroczynną (chodzi o Domy Dziecka) mojej przyjaciółce oraz w Urzędzie Dzielnicy W-wa Praga, gdzie inna moja przyjaciółka zdobyła nagrodę i dyplom za najpiękniejszy, ukwiecony balkon!
Chcę napisać o uroczystości, która mnie osobiście dotyczyła, a mianowicie o Muzeum na Pawiaku! Z okazji 45 rocznicy powstania muzeum, właśnie tam zorganizowano spotkanie wszystkich tych, którzy przyczynili się do rozwoju tej placówki i krzewienia wiedzy o niej. Spotkanie miało charakter bardzo kameralny, byli przedstawiciele rodzin ofiar Pawiaka, byli, ale już w niewielkiej grupce, sami więźniowie, byli przedstawiciele Urzędu Miasta, oraz kustosze innych muzeów w Warszawie. Uroczystość uświetniła grupa młodzieży ze S.P. na Muranowie, odtwarzając fragmenty z życia codziennego na Pawiaku, recytując wiersze pisane przez więźniów oraz ich prozę. Swoje wspomnienia z pobytu w tym więzieniu opowiedziała nasza aktorka Alina Janowska, która przebywała tam prawie rok i została, jak sama mówi:"cudem uratowana". Na zakończenie oficjalnej części zostały wręczone dyplomy i nagrody....no i właśnie tym chcę się pochwalić, bo dostałam pamiątkowy dyplom! Po rozdaniu dyplomów przeszliśmy do sali "bankietowej" na kawę, herbatę i ciasteczka - miałam też okazję pogawędzić z Aliną Janowską, bardzo uroczą i niesamowicie kontaktową osóbką. Rozbawiła mnie w pewnym momencie, kiedy już zbierałyśmy się do wyjścia a ja pomagałam jej się ubrać, - zaproponowała mi, że mnie odwiezie do domu...bo nam przecież po drodze:) Kiedy jej wytłumaczyłam, że ona jedzie na Żoliborz a ja na Pragę, to z rozbrajającą miną mówi:"kochana, a co za różnica - do domu, to do domu":))) Pojechałyśmy jednak każda w swoją stronę!