SIÓDME PRZYKAZANIE: "NIE KRADNIJ...."

WIDELEC W "KIESZONCE".
Przez ostatnie dni "bawiłam" się porządkami - między innymi czyściłam rodowe srebra a wśród nich zdekompletowane sztućce. Kiedy polerowałam dwa widelczyki do ciasta przypomniała mi się przygoda, jaka mnie spotkała w ubiegłym roku. Moja szwagierka obchodziła pełną rocznicę urodzin i z tej okazji zjechała do kraju jej córcia z rodziną. Kochane dziecko postanowiło zrobić mamie niespodziankę i w skrytości ducha zamówiła imprezę w orientalnej restauracji. Oczywiście zaprosiła, bez wiedzy Jubilatki, najbliższą rodzinę i przyjaciół. Mamę zapakowała do taksówki i pod pretekstem spożycia we własnym gronie urodzinowej kolacji, przywiozła do restauracji. Olbrzymią niespodzianką i niemalże szokiem było dla szwagierki grono siedzących już przy stole gości. Polały się łzy wzruszenia a potem, to już totalna radość i podziękowania za niespodziankę. Impreza się rozkręcała w miarę wznoszonych toastów, ale najlepszą zabawą było obsługiwanie się samemu i wybór dań według własnego smaku i pomysłu.Restauracja ta, otwarta od niedawna, ma swój styl i klimat odmienny od tradycyjnych. Specyfika lokalu polega na tworzeniu kulinarnych przysmaków w oparciu o kuchnię świata: polską, europejską i azjatycką. Gość może jeść ile chce a płaci ryczałtem przy wejściu jedną cenę. Sam też komponuje swoje dania. Wystrój restauracji jest niespotykany, oprócz stołów i stolików są na środku trzy pagody. Pierwsza, to królestwo sałatek - każdy wybiera sobie co chce i ile chce i sam sobie komponuje swoją sałatkę. Druga pagoda, to miejsce gdzie stykają się kuchnie z różnych stron świata. Tam można sobie wybrać dowolne składniki: mięso, owoce morza,grzyby, świeże warzywa i sery - do przyrządzenia gorącego dania. Obok pagody jest lada w kształcie koła a za nią elektryczne kuchenki i azjaci smażący na wokach. Każdy klient jest obsługiwany w mgnieniu oka - zawartość talerza wędruję do woka, podlewana jest sosem wybranym przez klienta i na jego oczach w parę minut danie jest gotowe. Dodatkowe wrażenie robi buchający ogień, sprytnie i po mistrzowsku podrzucana zawartość woka. W trzeciej pagodzie znajduje się cała masa różnego rodzaju deserów. Obok tej pagody jest stolik a na nim sztućce i pałeczki.
Kiedy już wszyscy się zaopatrzyli w swoje ulubione dania i zasiedli do wspólnego stołu zachwytom i komentarzom nie było końca. Najzabawniejsze było to, że młodzież przyszła do stołu z pałeczkami a starszyzna ze sztućcami. Śmiechu było co niemiara, kiedy młodzież uczyła nas jeść pałeczkami - palce sztywne, pałeczki jakieś za cienkie i za długie - no nie dało się tym jeść. Do deserów, w zależności od tego, co kto sobie wybrał, były widelczyki i łyżeczki. Impreza zbliżała się do końca więc wszyscy ustawiali się do pamiątkowych zdjęć, przesiadali się i kręcili w różne strony. Przed wyjściem zbieraliśmy i układaliśmy prezenty, kwiaty, tak aby Jubilatka niczego nie zapomniała. Po zakończonej imprezie rozjechaliśmy się do domów.

Kiedy po kilku dniach robiłam pranie i segregowałam według kolorów ciuchy do pralki, nagle z brzękiem wypadło mi coś z kieszeni blezera, który miałam na imprezie szwagierki. W pierwszej chwili myślałam, że to klips, bo mam zwyczaj wkładać do kieszeni klipsy, kiedy mnie któryś uciska. Sięgam pod wannę i wyciągam... widelczyk do ciasta. Byłam zszokowana: skąd ten widelczyk w moim sweterku? Jak on się tam znalazł? Dopiero po chwili uzmysłowiłam sobie, że moje przepaściste kieszenie musiały go pochłonąć bez mojej wiedzy i zgody, w chwili kiedy się przemieszczaliśmy przy stole do robienia zdjęć. Wpadł biedaczek i cichutko sobie, w dosyć głębokiej kieszonce, siedział. Zastanawiałam się później czy należałoby go oddać, bo to nieświadoma kradzież, ale doszłam do wniosku, że skoro sam się wpakował do mojej kieszeni, to widocznie chce ze mną być i nie będę

go nigdzie odsyłać. Myślę, że jest mu dobrze z innymi wypucowanymi widelczykami - choć on nie srebrny.